3 jaar na datum zijn de doelstellingen nog niet omgezet in concreet beleid. Als ons land zo doorgaat, haalt het de doelstellingen niet. Dus bleven we niet bij de pakken zitten. We stelden een dossier op met prioriteiten en dringende aanbevelingen voor elke SDG. Met andere woorden, een ‘duurzaamheidschecklist’ voor de volgende regeringen.
Een hogere versnelling
Als België en de deelstaatregeringen werk willen maken van duurzame ontwikkeling, moeten ze een versnelling hoger schakelen. Uit ons dossier blijkt immers dat we slechts met mondjesmaat vooruitgang boeken. Op administratief niveau wordt hard gewerkt, maar de politieke keuzes blijven uit. Van een omslag van het beleid is nog geen sprake.
Nochtans is die omslag hoogstnoodzakelijk als we de behoeften van de huidige generaties willen vervullen zonder die van de toekomstige te hypothekeren. De overheid moet bijvoorbeeld hernieuwbare energie aanmoedigen, banken ontmoedigen om te investeren in fossiele energie en andere schadelijke projecten, niet-duurzame palmolie aan banden leggen, gendergelijkheid bewerkstelligen, enzovoort.
Ze focust nog te veel op losse initiatieven en te weinig op fundamentele aanpassingen van het beleid. Bovendien zien we een aantal verontrustende trends. Zo neemt de honger voor het eerst weer toe, dalen de bedragen voor ontwikkelingshulp en stijgen de armoede en ongelijkheid. De volgende regeringen moeten, met andere woorden, een stap verder gaan en het beleid fundamenteel aanpassen.
Daadkracht
Nu de deadline van 2030 stilaan dichterbij komt, is het tijd voor een gevoel van urgentie. De ambitieuze Agenda 2030 heeft nood aan ingrijpende veranderingen. De prioriteiten en concrete aanbevelingen in ons dossier zijn de absolute inzet voor de volgende legislatuur.
En daarom hebben we politiek leiderschap en voldoende middelen nodig. Goede voornemens en niet-bindende beloften zullen niet volstaan om de agenda te verwezenlijken. Het is de taak van de regeringen om een ambitieniveau en tussentijdse doelen te bepalen en om te zetten in acties. Tegelijk moet de Agenda 2030 steviger opgenomen worden in de Belgische afspraken, beleidsmaatregelen en opvolgingsmechanismen.
Laat niemand achter
Het motto van de Agenda 2030, ‘laat niemand achter’, klinkt goed, maar legt de lat hoog. Als we echt een einde willen maken aan de armoede en ongelijkheid, moeten onze regeringen efficiënt samenwerken en alles uit de kast halen.
Als onze politici niets doen, is het duidelijk dat in 2030 méér mensen zullen achterblijven, de wereld nog wat warmer zal zijn en de milieuproblemen nog hachelijker. Het gaat om onze toekomst, maar ook die van alle toekomstige generaties. Perspective 2030 wil met zijn rapport alvast een duw in de goede richting geven.
